H Πολιτική στάση της εποχής, τουλάχιστον όσο αφορά την ελληνική πραγματικότητα, χαρακτηρίζεται από απάθεια. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα που καταδεικνύει την πολιτική αδιαφορία των Ελλήνων πολιτών είναι οι πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις, στις οποίες πάνω από τους μισούς ψηφοφόρους απείχαν.

Θα μπορούσαμε σήμερα, να αναθέσουμε σε ένα νέο «Ανώτατο Κακουργιοδικείο της Λειψίας» την απόδοση Δικαιοσύνης;

Η πλειοψηφία, ειδικότερα στο αποτέλεσμα των εκλογών, καθορίζει ένα πολιτικό αποτέλεσμα το οποίο επηρεάζει και τη ζωή των ανθρώπων που δε συναινούν σε αυτό.

Τα τελευταία χρόνια, ένα αυξανόμενο φαινόμενο έχει ριζώσει στην Ελλάδα, αποκαλύπτοντας μια βαθιά ριζωμένη δυσπιστία προς τα πολιτικά κόμματα και τους εκπροσώπους τους.

“Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία”. Ας αναλύσουμε ένα ένα τα αιτήματα του παραπάνω χιλιοειπωμένου συνθήματος.

Στο διαρκώς εξελισσόμενο τοπίο της ανθρώπινης κοινωνίας, η δύναμη της σκέψης και η επιμονή να υποστηρίζει κανείς τις ιδέες του είναι οι κρίκοι που οδηγούν την πρόοδο.

Οι πρόσφατες αυτοδιοικητικές εκλογές, έδειξαν περίτρανα ότι όλα μπορούν να αλλάξουν και να ανατραπούν.

Όταν τα κόμματα έχουν τελικά "δείξει" ότι στην κεντρική πολιτική σκηνή όλοι «ίδιοι είναι» αξίζει να τα μπερδεύουμε με τις εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης;

Ο κόσμος όπως τον ξέρουμε διαμορφώνεται από τις δομές του κράτους, του καπιταλισμού, της ιεραρχίας και της κυριαρχίας.
Όμως, το να οραματιστούμε έναν κόσμο χωρίς αυτά τα συστήματα είναι μια ισχυρή άσκηση για τη διερεύνηση των δυνατοτήτων για ένα πιο δίκαιο και βιώσιμο μέλλον.

"Ως ενσυναίσθηση ορίζεται η συναισθηματική ταύτιση με την ψυχική κατάσταση ενός άλλου ατόμου, και η κατανόηση της συμπεριφοράς και των κινήτρων του".

Ένα χαρακτηριστικό της νέας εποχής που βιώνουμε, έντονα, τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια.

Πέρασε μία εβδομάδα από την επιστροφή μικρών και μεγάλων στα σχολεία μας.
Δυστυχώς, η πολυαναμενόμενη επιστροφή δεν πραγματοποιήθηκε για όλους και ο λόγος είναι γνωστός...
Η απόλυτη καταστροφή...

Δυστυχώς το εκπαιδευτικό μας σύστημα επιβραβεύει την "παπαγαλία", το βλέπουμε σε κάθε είδους γραπτή εξέταση, παντού.
Αν μεταφέρεις ως αντιγραφή επικόλληση, ότι ακριβώς λέει το βιβλίο, λέξη - λέξη, ακόμη και την τελεία, την παράγραφο, για να πάρεις το "Άριστα".
Έτσι μας έχουν συνηθίσει οι εκπαιδευτικοί μας. Έτσι, τους έχει συνηθίσει το εκπαιδευτικό σύστημα.

Δύσκολες μέρες στα θέματα οικονομίας , δύσκολες μέρες στα κοινωνικά θέματα με όλη αυτή την πτώση αξιών που βιώνουμε, δύσκολες μέρες στα περιβαλλοντικά θέματα ειδικά φέτος που έχουμε δει τόσες και τόσες εκτάσεις πρασίνου να έχουν γίνει στάχτη.

Ένας «κόσμος», «θύμα» μιας ιστορίας χιλιάδων χρόνων που είχε «μάθει» να επιβιώνει κάτω από «ηγεμόνες» και «αφεντάδες», με μόνιμη εσωστρέφεια και έλλειψη εμπιστοσύνης στον εαυτό του και στις δυνάμεις του, «είδε» αρκετά εύκολα για ακόμη μια φορά την αυταρχικότητα, ως άμεσο και αποτελεσματικό «ίαμα» των μεγάλων κοινωνικών «πληγών» του.

Είναι πραγματικά εντυπωσιακή η παθητικότητα με την οποία αντιμετωπίζει τις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας μας.

Γίνομαι μάρτυρας σε άλλη μια καταστροφή...

Δε θα σταθώ όμως στις καταστροφές που έχουν προκαλέσει οι φωτιές οι πλημμύρες οι σεισμοί όλα αυτά τα χρόνια όπως και σήμερα που μιλάμε και ταυτόχρονα θρηνουμε θύματα και αρκετές περιοχές εκπέμπουν S.O.S....

Με τη προσωρινότητα είναι δύσκολο να εξοικειωθούν πολλοί..

Κυρίως όποιος δε θέλει να χαθεί.. το μεγάλο του ΕΓΩ! Ποιος από τους αθεράπευτα εγωιστές, θέλει να αποδεχθεί, ότι δε θα μπορεί κάποια στιγμή, να «οδηγεί» τις εξελίξεις αλλά και να ορίζει ένα σάρκινο σώμα;
Ποιος από αυτούς θα ήθελε να χαθεί το «βασίλειο» του;

Μια νέα πολιτική που πρέπει να ξαναγαπήσει ο ενεργός πολίτης.

Ναι, αυτός που έχει εκ πεποιθήσεως "ζητήσει" από το σύνολο συνειδητά να απέχει ή να "ψηφίζει" από τα νυν κόμματα & πολιτικούς σχηματισμούς, το λιγότερο χειρότερο από τα υπόλοιπα.

Κάθε πολίτης είναι, εν δυνάμει, ένας πολιτικός από την στιγμή που εκφράζει την άποψη του για ότι συμβαίνει γύρω του.

Δεν χρειάζεται να μπει στον ναό της δημοκρατίας για να την εκφράσει καθώς αρκεί να τον ακούσουν αυτοί που πρέπει. Να τον λάβουν υπ όψιν τους, να τον αφουγκραστούν και να τον συμπεριλάβουν στα σχέδια τους.